Rozdział IV "Nikt nie zdoła ukryć się przed miłością"

  Na końcu tego rozdziału napiszcie wasze ulubione cytaty z tego opowiadania (ze wszystkich rozdziałów)! Bardzo Was o to proszę! Użyjcie kopiuj/wklej. XD
  Chłód pochodzący z kamiennego chodnika szczypał gołe stopy dziewczyny. W samym T-shirtcie i męskich bokserkach rozpaczliwie błądziła po ulicach Las Vegas. W Mieście Grzechu zazwyczaj wieczory są ciepłe, lecz dziś było inaczej. Migające światełka umieszczone na budynkach kasyn, restauracji i hotelów oświetlały okolice. Label uważnie wzrokiem skanowała wszystko co ją otaczało. Czuła jakby w Las Vegas była pierwszy raz.
  Łzy napływały jej do oczu. Nawet nie zauważyła, że znajduje się w ślepej uliczce. Powoli cofała się w do tyłu, gdy niespodziewanie wpadła na kogoś. Nie zdążyła nawet mrugnąć okiem, a oprawca z bólem przywarł nią do ściany. Jego męskie dłonie energicznie ściągnęły szarą koszulkę Label przez co jej piersi były widoczne. Nie miłosiernie zaczął ssać jej drżącą skórę w okolicy szyi, powodując małe, fioletowe siniaki. Dziewczyna cały czas krzyczała co chwile próbując uderzyć mężczyznę. Po chwili z jeszcze większą dezolacją wrzasnęła, gdy poczuła jak bokserki suwają się w dół jej nóg.

*Retrospekcja, ten sam dzień, popołudnie*
  Jego oczy błysnęły pożądaniem, gdy swoim delikatnym i pełnym gracji krokiem weszła do gabinetu.
Nie pewnie zatrzymała się przy jego biurku wpatrując się w niego swoimi czekoladowymi tęczówkami. Niespodziewanie chłopak wstał i ruszył w stronę ogromnego okna tempo przyglądając się  zieleni ogrodu.
-Jeśli zaczęłaś coś do mnie czuć to natychmiast przestań. Twoja miłość byłaby dla mnie tylko zbędnym ciężarem. -wymamrotał obojętnie.
  Odwrócił powoli głowę mając nadzieję spotkać zapłakane oczy Label. Rozpaczliwie westchnął, gdy w pomieszczeniu został sam.
  Nie miał wyboru... Mimo tego, że ją kochał...
*Koniec retrospekcji*

  Harry siedział na skraju łóżka trzymając głowę w dłoniach. On, który zabił około 1000 takich jak ona. On, o którym mówiono, że jego serce to istny kamień, którego nie można złamać. On, który jest potworem. Zakochał się w człowieku.
  Nagle dzwonek do drzwi rozproszył jego myśli. Leniwie wstał i udał się w stronę drzwi wejściowych. Nie próbował ukryć swojego zdziwienia, gdy jego oczom ukazał się Louis.
-Zabiłeś ją? -Harry momentalnie spuścił wzrok.
-Właśnie po to przyszedłem! Gdzie jest ta kruszynka?
-Nie zabiłeś jej? - w okamgnieniu wyprostował swoją postawę. -Louis, pilnuj domu!
  Mężczyzna bawił się koronką jej majtek, co chwile szepcząc jej do ucha sprośne, wywołujące mdłości słowa. Na skórze miała pełno obolałych sińców. Zadrżała, nie przestając płakać, gdy mocno ścisną jej pośladki uśmiechając się cwaniacko do siebie. Gwałtownie opuścił rękę z jej piersi przemieszczając dłoń w okolice krocza starając się rozpiąć pasek od spodni. Label usiłowała wydostać się z objęcia oprawcy, lecz druga ręka stanowczo przyciskała ją do ściany...
"Pamiętaj...wystarczy tylko jedno słowo"
-Harry! -niespodziewanie krzyknęła.
  Nagle ziemia zadrżała, a jej oczom ukazała się postać mężczyzny z wyrastającymi, jakby zza pleców,  ogromnymi, czarnymi skrzydłami. Nie ludzka postać energicznie ruszyła w stronę oprawcy Label łapiąc go za ramię. W mgnieniu oka facet leżał w kałuży krwi. Pół naga dziewczyna zsunęła się po ścianie kucając na zimnym chodniku. Po chwili poczuła jak powoli unosi się nad ziemię. Spojrzała w górę. W świetle księżyca zauważyła idealną twarz Harrego.
-Nie wiem jak ty to robisz, ale powodujesz, że anioły płaczą...